1. تاریخچه مختصر توسعه
صنعت پلاستیک در بنگلادش از دهه 1960 آغاز شد. در مقایسه با تولید پوشاک و صنایع چرم ، تاریخچه توسعه نسبتاً کوتاه است. با رشد سریع اقتصادی بنگلادش در سالهای اخیر ، صنعت پلاستیک به یک صنعت مهم تبدیل شده است. تاریخچه مختصر توسعه صنعت پلاستیک بنگلادش به شرح زیر است:
1960s: در مرحله اولیه ، قالبهای مصنوعی عمدتا برای تولید اسباب بازی ، دستبند ، قاب عکس و سایر محصولات کوچک مورد استفاده قرار گرفت و قطعات پلاستیکی برای صنعت جوت نیز تولید شد.
1970s: شروع به استفاده از ماشین آلات خودکار برای تولید گلدان های پلاستیکی ، بشقاب ها و سایر محصولات خانگی کرد.
1980s: استفاده از دستگاه های دمنده فیلم برای تولید کیسه های پلاستیکی و سایر محصولات را آغاز کرد.
1990s: شروع به تولید آویزهای پلاستیکی و سایر لوازم جانبی برای لباس های صادراتی.
اوایل قرن بیست و یکم: شروع به تولید صندلی های پلاستیکی ، میز و غیره کرد. منطقه محلی بنگلادش شروع به تولید مواد پاک کننده ، اکسترودر و گلوله برای بازیافت زباله های پلاستیکی کرد.
2. وضعیت فعلی توسعه صنعت
(1) نمای کلی صنایع اساسی.
بازار داخلی صنعت پلاستیک بنگلادش حدود 950 میلیون دلار آمریکا است ، با بیش از 5000 شرکت تولیدی ، عمدتا شرکتهای کوچک و متوسط ، عمدتا در حاشیه شهرهایی مانند داکا و چیتاگونگ ، بیش از 1.2 میلیون شغل مستقیم و غیر مستقیم ارائه می دهند. بیش از 2500 نوع محصول پلاستیکی وجود دارد ، اما سطح فنی کلی صنعت بالا نیست. در حال حاضر ، بیشتر پلاستیک های خانگی و مواد بسته بندی مورد استفاده در بنگلادش به صورت محلی تولید شده است. سرانه مصرف پلاستیک در بنگلادش تنها 5 کیلوگرم است که بسیار کمتر از متوسط مصرف جهانی 80 کیلوگرم است. از سال 2005 تا 2014 ، متوسط نرخ رشد سالانه صنعت پلاستیک بنگلادش از 18 درصد فراتر رفته است. گزارش مطالعه سال 2012 کمیسیون اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل برای آسیا و اقیانوسیه (UNESCAP) پیش بینی کرد که ارزش تولید صنعت پلاستیک بنگلادش در سال 2020 می تواند به 4 میلیارد دلار برسد. به عنوان یک صنعت کارگر ، دولت بنگلادش این پتانسیل توسعه بازار صنعت پلاستیک و آن را به عنوان یک صنعت دارای اولویت در "سیاست ملی صنعت 2016" و "سیاست صادرات 2015-2018" گنجانده است. طبق برنامه پنج ساله هفتم بنگلادش ، صنعت پلاستیک بنگلادش تنوع محصولات صادراتی را بیش از پیش غنی می کند و پشتیبانی محکم محصولات را برای توسعه صنعت نساجی و سبک بنگلادش فراهم می کند.
(2) بازار واردات صنعتی.
تقریباً تمام ماشین آلات و تجهیزات موجود در صنعت پلاستیک بنگلادش از خارج از کشور وارد می شود. در این میان ، تولیدکنندگان محصولات سطح متوسط و متوسط عمدتا از هند ، چین و تایلند و تولیدکنندگان محصولات سطح بالا عمدتا از تایوان ، ژاپن ، اروپا و ایالات متحده واردات می کنند. بهره وری داخلی قالب های تولید پلاستیک فقط حدود 10٪ است. بعلاوه ، صنعت پلاستیک در بنگلادش اساساً به واردات و بازیافت زباله های پلاستیکی متکی است. مواد اولیه وارداتی عمدتا شامل پلی اتیلن (PE) ، پلی وینیل کلراید (PVC) ، پلی پروپیلن (PP) و پلی اتیلن ترفتالات (PET) است. و پلی استایرن (PS) که 0.26٪ از واردات محصولات پلاستیکی در جهان را به خود اختصاص داده است و در رده 59 جهانی قرار دارد. چین ، عربستان سعودی ، تایوان ، کره جنوبی و تایلند پنج بازار عمده تامین مواد اولیه هستند که 65.9 درصد از کل واردات مواد اولیه پلاستیک بنگلادش را تشکیل می دهند.
(3) صادرات صنعتی.
در حال حاضر صادرات پلاستیک بنگلادش در رتبه 89 جهانی قرار دارد و هنوز به صادر کننده عمده محصولات پلاستیکی تبدیل نشده است. در سال مالی 2016-2017 ، حدود 300 تولید کننده در بنگلادش محصولات پلاستیکی صادر کردند که ارزش صادرات مستقیم آنها تقریباً 117 میلیون دلار بود که بیش از 1٪ به تولید ناخالص داخلی بنگلادش کمک کرد. علاوه بر این ، تعداد زیادی از محصولات غیرمستقیم پلاستیکی مانند لوازم جانبی پوشاک ، پانل های پلی استر ، مواد بسته بندی و غیره صادر می شود. کشورها و مناطقی مانند لهستان ، چین ، هند ، بلژیک ، فرانسه ، آلمان ، کانادا ، اسپانیا ، استرالیا ، ژاپن ، نیوزیلند ، هلند ، ایتالیا ، امارات متحده عربی ، مالزی و هنگ کنگ مهمترین مقصد صادراتی محصولات پلاستیکی بنگلادش هستند. پنج بازار عمده صادراتی یعنی چین ، ایالات متحده ، هند ، آلمان و بلژیک حدود 73٪ از کل صادرات پلاستیک بنگلادش را تشکیل می دهند.
(4) بازیافت زباله های پلاستیکی.
صنعت بازیافت زباله های پلاستیکی در بنگلادش بیشتر در حوالی پایتخت داکا متمرکز شده است. حدود 300 شرکت مشغول بازیافت زباله هستند ، بیش از 25000 کارمند ، و روزانه حدود 140 تن زباله پلاستیکی پردازش می شود. بازیافت زباله های پلاستیکی به بخش مهمی از صنعت پلاستیک بنگلادش تبدیل شده است.
3. چالش های اصلی
(1) کیفیت محصولات پلاستیکی باید بیشتر بهبود یابد.
98٪ از شرکتهای تولید پلاستیک بنگلادش شرکتهای کوچک و متوسط هستند. بیشتر آنها از تجهیزات مکانیکی وارداتی و تجهیزات دستی تولید شده در داخل استفاده می کنند. خرید تجهیزات پیشرفته با اتوماسیون بالا و کاردستی پیچیده با بودجه شخصی خود ، و در نتیجه کیفیت کلی محصولات پلاستیکی بنگلادش ، دشوار است. نه رقابت بین المللی زیاد ، نه قوی.
(2) استانداردهای کیفیت محصولات پلاستیکی باید یکپارچه شوند.
فقدان استانداردهای کیفی برای محصولات خاص نیز عامل مهمی در توسعه صنعت پلاستیک در بنگلادش است. در حال حاضر ، تدوین استانداردهای کیفیت محصولات پلاستیکی برای موسسه استاندارد و آزمایش بنگلادش (BSTI) بسیار طولانی است و دستیابی به توافق با تولیدکنندگان در مورد استفاده از استاندارد اداره غذا و داروی آمریکا یا کمیسیون مواد غذایی بین المللی Codex دشوار است. استاندارد CODEX برای استانداردهای محصول پلاستیکی درجه غذایی. BSTI باید در اسرع وقت استانداردهای مربوط به محصولات پلاستیکی را متحد کند ، 26 نوع استاندارد محصولات پلاستیکی صادر شده را به روز کند و استانداردهای بیشتر محصولات پلاستیکی را بر اساس استانداردهای صدور گواهینامه بنگلادش و کشورهای مقصد صادراتی تدوین کند تا از تولید بالا پلاستیک های با کیفیت که مطابق با استانداردهای جهانی هستند. محصولات برای بهبود رقابت بین المللی محصولات Meng Plastics.
(3) مدیریت صنعت بازیافت زباله های پلاستیکی باید بیشتر تقویت شود.
زیرساخت های بنگلادش نسبتاً عقب مانده است و هنوز سیستم مدیریت پسماند ، پساب و بازیافت مواد شیمیایی خوبی ایجاد نشده است. بر اساس گزارش ها ، حداقل 300000 تن زباله پلاستیکی سالانه به رودخانه ها و تالاب های بنگلادش ریخته می شود و این امر تهدیدی جدی برای محیط زیست است. از سال 2002 ، دولت استفاده از کیسه های پلی اتیلن را ممنوع کرد و استفاده از کیسه های کاغذی ، کیسه های پارچه ای و کیسه های جوت شروع به افزایش کرد ، اما اثر این ممنوعیت آشکار نبود. چگونگی ایجاد تعادل بهتر در تولید محصولات پلاستیکی و بازیافت زباله های پلاستیکی و کاهش آسیب های ضایعات پلاستیکی به محیط زیست و محیط زندگی بنگلادش ، مشکلی است که دولت بنگلادش باید به درستی از پس آن برآید.
(4) سطح فنی کارگران در صنعت پلاستیک باید بیشتر بهبود یابد.
در سالهای اخیر ، دولت بنگلادش اقدامات مختلفی را برای بهبود مهارتهای حرفه ای کارگران خود انجام داده است. به عنوان مثال ، انجمن تولیدکنندگان و صادر کنندگان محصولات پلاستیکی بنگلادش تاسیس انستیتوی مهندسی و فناوری پلاستیک بنگلادش (BIPET) را برای بهبود سطح فنی کارگران صنعت پلاستیک بنگلادش از طریق یک سری دوره های هدفمند حرفه ای و فنی آغاز کرد. اما به طور کلی ، سطح فنی کارگران صنعت پلاستیک بنگلادش بالا نیست. دولت بنگلادش باید آموزشها را بیشتر کند و همزمان مبادلات فنی و ظرفیت سازی را با کشورهای بزرگ تولید کننده پلاستیک مانند چین و هند تقویت کند تا سطح فنی کلی صنعت پلاستیک در بنگلادش را بهبود بخشد. .
(5) پشتیبانی سیاست باید بیشتر افزایش یابد.
از نظر پشتیبانی سیاست دولت ، صنعت پلاستیک بنگلادش بسیار عقبتر از صنعت تولید پوشاک است. به عنوان مثال ، گمرک بنگلادش هر ساله مجوز پیوند تولیدکنندگان پلاستیک را کنترل می کند ، در حالی که هر سه سال یک بار تولیدکنندگان پوشاک را کنترل می کند. مالیات شرکت صنعت پلاستیک نرخ عادی است ، یعنی 25٪ برای شرکت های بورسی و 35٪ برای شرکت های غیر بورسی. مالیات شرکت صنعت تولید پوشاک 12٪ است. اساساً تخفیف مالیات صادرات برای محصولات پلاستیکی وجود ندارد. حد بالای برنامه برای صندوق توسعه صادرات بنگلادش (EDF) برای شرکت های تولید پلاستیک 1 میلیون دلار و تولید کننده پوشاک 25 میلیون دلار است. به منظور پیشبرد بیشتر توسعه شدید صنعت پلاستیک بنگلادش ، حمایت بیشتر سیاست از ادارات دولتی مانند وزارت بازرگانی و صنایع بنگلادش بسیار مهم خواهد بود.
